Wstęp: Wśród dzieci szkolnych niedowidzenie występuje u 0,5–3,5% i jest u nich najczęstszą przyczyną obniżenia ostrości wzroku. Długotrwały proces leczenia i w wielu przypadkach brak efektu poprawy widzenia skłoniły nas do wykonania optycznej koherentnej tomografi u dzieci z niedowidzeniem.
Materiały i metody: Badaniem objęto 39 dzieci (78 oczu) w wieku od 7 do 13 lat z niedowidzeniem w jednym oku. Badany materiał podzielono na dwie grupy:
I grupa badana – 39 oczu z niedowidzeniem, II grupa kontrolna – drugie oko pacjenta z pełną ostrością wzroku. W obu grupach porównywano grubość siatkówki w obrębie dołka oraz objętość dołka i plamki.
Badanie wykonano według protokołu Fast Macular Thickness Map, Scan
Length 6,0 mm, aparatem frmy Zeiss – Stratus OCT 3.
Wyniki: W grupie I średnia grubość siatkówki w obrębie dołka wynosiła 200 ± 12,6 µm, a w grupie II 193 ± 17,5 µm.
W grupie I objętość dołka wynosiła 0,16 ± 0,01
mm3, a w grupie II 0,15 ± 0,01 mm3. Objętość plamki w grupie I wynosiła 6,8 ± 0,3 mm3, a w grupie II 6,6 ± 0,2 mm3. Nie stwierdzono istotnych statystycznie róż-
nic średnich wartości ocenianych parametrów grubości i objętości plamki w obu grupach. Różnica ostrości wzroku w obu grupach była znamienna statystycznie, a refrakcja nieznamienna statystycznie.
Wnioski: Obraz plamki oka niedowidzącego z powodu różnowzroczności nadwzrocznej w badaniu OCT nie różni się istotnie od oka bez niedowidzenia.
